To zajęcia Kung fu na najwyższym
poziomie. Najstarsza i najbardziej
doświadczona szkoła w Warszawie.
Wśród nas są aktualni Mistrzowie
Polski w mieczu, szabli, kiju i włóczni.
Zapisujemy na grupę początkującą
kurs początkujący W-5
Start od 9 kwietnia (wto i czw 19.30)
Zapisujemy też na grupę Miecza
i Wachlarza (piątki 18.00).
Start 5 kwietnia.
Zajęcia w Centrum Warszawy.
Zapisz się na miesiąc i sprawdż nas.
Grupy licza maks 20 osób. Zapisy do wyczerpania miejsc.
cena 230 zł za miesiac lub 570 zł za 3 miesiace
Poniżej opis programu kung fu.
Program szkoły "Red Tiger", jako jeden z niewielu oferuje tak bogaty program nauki Kung Fu, pochodzący z klasztoru Shaolin, Wudang i Emei. Na etapie średnio zaawansowanym nauczane są różne style Kung Fu, w tym tak oryginalne jak Orzeł, Małpa, Modliszka, Wąż, Żuraw, styl Pijanego, Ziemi, Smoka, Tygrysa, a także Tai Chi Yang i Chen. Można też nauczyć sie posługiwania kilkunastoma rodzajami tradycyjnej broni chińskiej. Wśrod nich znajdziemy: kij, miecz, szablę, włócznię, halabardę, nunchaku, cep potrójny, łańcuch, bat, wachlarz, szpile z Emei, maczugi, noże motylkowe, miecze haki itd.Pełne szkolenie obejmuje też wolną walkę (San Show), samoobronę (Chin Na) i akrobatykę. Szkoła zajmuje się też sportowymi formami w ramach rywalizacji w Polskim Związku Wushu.
Bronie:
I. Jian - /miecz/. Obosieczny miecz uważa się za jeden z najważniejszych symboli starożytnych Chin. Jest to jedna z najstarszych broni. Był bronią szlachetną. Stać było na niego tylko bogatych wojowników i urzędników państwowych. Przypisywano mu zawsze specjalną moc i duszę. Wojownik nigdy się z nim nie rozstawał, a opanowanie miecza było sztuką bezwzględnie wymaganą w wyższych kastach społecznych. Posługiwanie się mieczem w Kung Fu różni się zasadniczo od wersji europejskiej - rycerskiej. Rękojeść miecza trzyma się częściej odwrotnym chwytem, gdzie kciuk jest nie przy ostrzu a na końcu rękojeści. Techniki pchnięć zadawane były w większości po kole wykorzystując całe ciało, co zwiększało siłę pchnięcia i uniemożliwiało przewidzenie , w którą część ciała następuje atak. Szereg pchnięć odwrotnie trzymanym mieczem z dołu było po prostu niezauważalne dla przeciwnika. Do końcówki miecza przyczepiony był rodzaj frędzla, w trakcie walki dezorientujący przeciwnika. Z broni krótkich miecz obok szabli jest podstawową bronią w szkole "RED TIGER".
II. Qiang - /włócznia /. Włócznia jest to kij zakończony metalowym, obosiecznym grotem. Wśród licznych broni Kung Fu nazywana jest królową broni. O ile innych broni można było nauczyć się w ciągu od 1 do 5 lat uważano, że włóczni trzeba się uczyć przez całe życie. W dawnej armii chińskiej włócznia była bronią podstawową zastępującą kij. W technice różni się od kija tym, że większość ataków jest pchnięciami i dźgnięciami a nie uderzeniem. Powstały specjalne techniki trzymania i poruszania włócznią tak, aby uzyskać niesamowitą szybkość i ruchliwość grota włóczni, przed którym przeciwnik nie miał szans się zasłonić. Istnieje wiele legend o Mistrzach, którzy byli niepokonani dzięki wspaniałemu opanowaniu włóczni /np. włócznik Li/. Włócznia jest podstawową bronią w szeregu głównych styli Kung Fu. Sama broń wykonana była zazwyczaj z bardzo elastycznego drzewa np. rattanu, co pozwalało wyginać ją pod różnymi kątami. Także w szkole "RED TIGER" jest to podstawowa obok kija broń długa.
III.Duan shao zi - /nunchaku/. Powstało ze zwykłego cepa dostępnego w gospodarstwie rolnym. W dawnych czasach składało się z jednego kija dłuższego, drugiego krótszego połączonych linką lub łańcuchem. W późniejszych okresach rozwoju broni zwłaszcza na południu Chin wyrównano długości kijów i skrócono je do bardzo małych rozmiarów. Najmniejsze wersje mają już od 10 cm. długości kija. Z Chin broń ta przedostała się na Okinawę, gdzie doceniono jej walory w walce wręcz i gdzie w rękach wojowników Ninja zdobyła wielką sławę jako nunchaku. Siła uderzenia nunchaku dzięki bardzo szybkim ruchom wirowym jest ośmiokrotnie większa od uderzenia kijem, co spowodowało, że współcześnie w szeregu krajach /także w Polsce/ nunchaku jest zakazane i trzeba mieć na nie zezwolenie /wykorzystują je praktycznie tylko grupy specjalne i zawodnicy na zawodach/. Operowanie nunchakiem wymaga dużej sprawności nadgarstków /pomaga zresztą w ich wzmocnieniu/ a także dużej koordynacji ruchów. Dla bezpieczeństwa ćwiczącego w treningu używa się nunchaku osłoniętych miękką gąbką. Jednym z atutów nunchaka oprócz siły uderzenia jest możliwość błyskawicznego przekładania z jednej ręki do drugiej, niezauważalnego dla przeciwnika. Szkoła "RED TIGER" w ciągu 12 lat wykształciła kilku bardzo dobrych zawodników z tą bronią. Szczególnie widowiskowe pokazy umożliwia zastosowanie dwóch nunchak jednocześnie, w czym specjalizuje się nasza szkoła.
IV.Bart cham dao - /noże motylkowe/. Broń ta wykształciła się na południu Chin, o jednostronnym ostrzu, stosowana zawsze w parze. Dzięki szerokości ostrza i kształtu porównywane do skrzydeł motyla /stąd nazwa - noże motylkowe/. Mocna, sztywna budowa oraz osłona dłoni umożliwiała parowanie i zasłanianie się przed o wiele groźniejszymi broniami. Przy rękojeści znajduje się rodzaj haka umożliwiającego zablokowanie na chwilę broni przeciwnika. Pełne obręcze ochraniające dłoń umożliwiają również obrócenie noża w każdej chwili o 360 stopni. Występują w wielu stylach południowych. W szkole "RED TIGER" rzadziej naucza się technik mieczy motylkowych. Jest to broń dodatkowa.
V. Nun gun - /kij południowy/. Jest to odmiana kija krótsza, o większej średnicy i sztywności od kija północnego . Mniejsze znaczenie miała tu ruchliwość i gibkość kija a większe sztywność i jego masa. Mniej ruchów obrotowych i pewniejsze, stabilne trzymanie w rękach. Stosowany w stylu małpy służył do wspinania się na niego i rozglądania. W treningu początkujących swoim większym ciężarem wpływał na zwiększenie siły rąk, ramion i nadgarstków.
VI. Dao - /szabla/. Inną, bardzo ważną bronią obok miecza jest szabla dao. Jej specyficzny kształt to bardzo szerokie ostrze jednostronne o bardzo cienkiej warstwie blachy. Pozwalające na przecięcie bardzo twardych materiałów np. rycerza wraz ze zbroją. Występuje ona w wielu odmianach: od bardzo lekkich wykonanych z cienkiej blachy, tak cienkiej, że umożliwiającej pełne jej zginanie /np. istniała wersja szabli zapinanej na pasie, aż po odmiany ciężkie o bardzo szerokim ostrzu i dużej wadze, często używane oburącz z dodatkowymi kółkami metalowymi z przeciwnej strony ostrza. 
Posługiwanie się szablą jest niezwykle trudne do opanowania. Ostrze w większości ruchów przechodzi z dużą szybkością niezwykle blisko głowy i szyi. Jakikolwiek błąd ćwiczącego może spowodować obcięcie sobie którejś z kończyn albo głowy. Dlatego umiejętność posługiwania się szablą dao była zawsze bardzo ceniona bo wymagała wielu lat niezwykle precyzyjnego treningu. Formy wykonywane z szablą przez eksperta mają taką szybkość i dynamikę ruchu, że porównywalne są z tornadem. Także chwyt szabli w chińskim Kung Fu może być zarówno prosty jak i odwrotny. Szabla dao występuje także w wersji podwójnej /2 szable/ oraz składanej /jedna rozłączana na dwie/. Podstawowa broń w szkole "RED TIGER".
VII. Bian - /bat/. Inaczej bicz, broń powstała z przedmiotów gospodarstwa rolnego. W przeciwieństwie do bata europejskiego krótka rękojeść do 30 cm., i długi 3 m. rzemień zwężający się w stronę końca. Walka batem ograniczała się do długiego dystansu, głównie strzelając z bata można było zranić przeciwnika z kilku metrów. Funkcje obronne przy formach z batem spełniało duże wyszkolenie akrobatyczne, duża ilość padów, podskoków i przewrotów. Bat umożliwiał również związanie nóg przeciw2nika lub zawinięcie go na kończynie przeciwnika i szarpnięcie wytrącające go z równowagi. Mistrz bata potrafił strzałem z 3 m. zgasić zapaloną świecę. Formy z batem są uczone w szkole "RED TIGER". Należą do bardziej widowiskowych broni. Występują jako broń dodatkowa.
VIII.San jie gun - /cep potrójny/. Jest to broń zaliczana do broni miękkich. Składa się z trzech drewnianych kijków o dł. 1 m. połączonych miękkim złączem z linki albo łańcucha. Broń bardzo specyficzna, występująca tylko w Kung Fu. Była częściowo rozwinięciem cepa, a skonstruowana została głównie jako broń przeciwko włóczni. Jej długi zasięg i składane końce umożliwiały poprzez ruch obrotowy szybki atak a także skuteczną defensywę. Giętkość broni umożliwiała również walkę każdym końcem cepa trzymanym w oddzielnej dłoni i wykonującym niezależne uderzenia. Jest to jedna z najbardziej widowiskowych broni w Kung Fu. Broń umożliwiała jednoczesny atak wymachując jedną częścią cepa, podczas gdy trzecią część cepa można było w tym czasie użyć do obrony tułowia. Szkoła "RED TIGER" ma duże tradycje w posługiwaniu się tą bronią, mimo, że nie jest ona podstawową bronią.
IX. Chui - /maczugi/. Dla zwiększenia skuteczności dwóch krótkich kiji przyczepiono do nich okrągłe lub podłużne metalowe berła. Były to albo podłużne, nabijane ćwiekami /bang/ lub okrągłe z otworami do wychwytywania broni przeciwnika /chui/. Tak powstała maczuga. Broń stosowana podwójnie. Podobnie jak w mieczach-hakach wykorzystująca ruch obrotowy i zamachy na przemian z obu stron ciała. Maczugi umożliwiały szereg typowych ataków typu uderzenie młotem z góry i z dołu, jak również techniki obronne, gdzie maczugę trzyma się w połowie długości, co umożliwia jej obracanie w dowolnym kierunku. Formy z maczugami są widowiskowe i zawierają szereg wyskoków, turlań i przewrotów. Rzadziej uczona w szkole "RED TIGER" broń dodatkowa.
X. Hu shou gou - /miecze - haki/. Broń stosowana tylko podwójnie. Powstała na północy Chin. W ciągu wieków przechodziła wiele modyfikacji. Najpierw była mieczem o dwóch ostrzach - drugie ostrze w gardzie. Z czasem dołożono hak z boku miecza, jeszcze później zrezygnowano z głównego ostrza i zginając je właśnie z niego zrobiono hak. Jest to broń defensywna na średni i krótki dystans. W krótkim dystansie do zasłon służyło metalowe, szerokie ostrze chroniące rękę, a wystające spod niej krótkie ostrze służyło do niespodziewanego wbicia w przeciwnika. Długie ostrze zakończone hakiem umożliwiało zahaczenie przeciwnika, przyciągnięcie go i wbicie krótkiego ostrza drugiego haka. Formy z mieczami-hakami są niezwykle widowiskowe ze względu na liczne ruchy obrotowe, a także długie chusty przyczepione do rękojeści mieczy-haków. Broń używana w "RED TIGER" jako dodatkowa.
XI. Chang gun - /kij długi/. Kij jest jedną z podstawowych i fundamentalnych broni Kung Fu. Z uwagi na to, że większość broni w historii Chin powstawała z prostych przedmiotów, to właśnie kij stał się bronią najłatwiejszą do znalezienia pod ręką. Zwłaszcza dla mnichów, którym nie wypadało nosić przy sobie broni ostrej kij był idealną bronią a zarazem przedmiotem do podpierania się w czasie wędrówek. Kij ze względu na swoją wszechstronność i zasięg był bronią bardzo skuteczną szczególnie w walce z wieloma przeciwnikami. W treningu jest dobrą bronią dla osób początkujących, gdyż opanowanie kija znacznie ułatwia posługiwanie się innymi rodzajami broni wywodzącymi się od kija. Co nie znaczy, że jest to łatwa broń do pełnego opanowania. Kij długi charakteryzuje się bardzo szybkimi młynkami i obrotami, z których najczęściej następowało uderzenia lub zasłona, a szereg uderzeń kijem następuje po wysokich skokach i obrotach w powietrzu. Kij jest niezwykle widowiskową bronią, szczególnie widoczną w licznych długich formach z tą bronią.
XII. Guan dao - /halabarda/. Broń również wywodząca się z kija. Nazywana szablą na długim drzewcu. W dziejach sztuk walki powstało jej kilka rodzajów: od największej zwanej Wielką Włócznią, której ciężar dochodził do 36 kg. i którą operowanie wyrabiało siłę rąk i nadgarstków niezbędną do walki Kung Fu. Metalowa głowica w kształcie topora lub maczety miała olbrzymią, szeroką powierzchnię. Pośrednie rozmiary halabardy były lżejsze, co umożliwiało zwiększenie szybkości zadawania ciosów głównie polegających na rąbaniu. Ostrza były węższe często z drugiej strony zakończone metalowymi kółkami. Najmniejsza z halabard - pudao o najdłuższym, wąskim ostrzu, przypominająca japońską naginate osiągała zawrotną szybkość i niesamowitą skuteczność. Ćwiczący Kung Fu może więc sobie wybrać, zależnie od własnej masy i upodobań wielkość i rozmiar halabardy. Pod względem zadawanych obrażeń jest to broń Kung Fu najcięższego kalibru. W dawnych Chinach można było przy jej pomocy zatrzymać konia z jeźdźcem.
XIII.Jiu jie ruan bian -/łańcuch/. Dziewięcioczęściowy łańcuch, zakończony ostrzem to jedna z broni miękkich. Wynalezienie łańcucha jako broni przypisuje się mnichom z klasztoru Shaolin. Jest to niezwykle trudna technicznie broń, polegająca na bardzo szybkich obrotach pod różnymi kątami wokół ciała ćwiczącego służących do obrony i ataków poprzez wyrzucanie łańcuch z dużą siłą. Właśni miękkość broni, zawijanie się łańcucha stanowi o jej sile ale i niebezpieczeństwie dla ćwiczącego. Łańcuch, aby zwiększyć siłę rażenia zawijany jest z dużą szybkością na nogach, rękach, szyi i ramionach po czym jeszcze szybciej odwijany i wyrzucany. Aby uchronić ćwiczącego przed kontuzjami i siniakami nie zawsze wystarczają kaski i ochraniacze. Plusem łańcucha jest jego zasięg, możliwość używania do walki z wieloma przeciwnikami, a także niewielki rozmiar /łańcuch po złożeniu mieści się w kieszeni/. W klubie "RED TIGER" łańcuch zwany także żelaznym biczem jest bronią podstawową a wersja walki dwoma łańcuchami naraz jest od lat ćwiczona i prezentowana przez zawodników "RED TIGER" w różnych pokazach i na zawodach.
XIV. Emei qi - /szpile z Emei/. Niezwykle ciekawa broń. Jej początkiem były krótkie, cienkie szpile umieszczone we włosach dawnych chińskich kobiet, często spełniały rolę morderczej broni. Z czasem szpile wydłużyły się /20 - 30 cm./. Wykonywano je ze stali. Ostrza znajdowały się z obu stron, a po środku przymocowano ruchomy pierścień zakładany na środkowy palec, co chroniło przed wypadnięciem broni z ręki i umożliwiało jej obroty. Zaciśnięta pięść na szpili z jednej strony mogła uderzać metalowym pierścieniem, jednocześnie wystające z obu stron ostrza dawały możliwość wbijania i ranienia przeciwnika. W szybko poruszających się rękach broń ta staje się prawie niewidoczna. Jej współczesnym odpowiednikiem stały się różnego rodzaju kastety. Broń mało widowiskowa, ale niezwykle groźna w walce wręcz. W szkole "RED TIGER" uczona jest na etapie zaawansowanym jako broń dodatkowa.
XV. Sheng biao - /linka z ostrzem/. Trzymetrowa lina zakończona metalowym ostrzem lub ciężarkiem. To u nas bardzo mało znana broń Kung Fu. Służyła do zadawania ciosów na większe odległości. Pozwalała trafiać przeciwnika na koniu czy stojącego wyżej na murze. Służyła także do spętywania kończyn obezwładniania rąk, wyrywania broni. Jest to niezwykle trudna i skomplikowana do opanowania broń. Jak w wypadku łańcucha tak i tu wykorzystano zawijanie linki na kończynach i szyi oraz tułowiu dla ich późniejszego wyrzucania w cel z olbrzymią szybkością i siłą. Niestety operowanie aż 3 metrami linki powoduje częste plątanie się, wymaga więc niezwykłej precyzji i lat treningu. W szkole "RED TIGER" jest to jedna z broni dodatkowych.
XVI. Wachlarz - /wachlarz/. W dawnych Chinach kobiety oraz dostojnicy świeccy nie nosili żadnej broni a jedynym przedmiotem jaki trzymali w rękach był często wachlarz. Z czasem zaczęto stosować go jako broń do samoobrony. Wachlarze stawały się większe, po złożeniu sztywniejsze, zakończone często metalowym ostrzem, dzięki czemu wachlarz mógł zmienić się w rodzaj noża. Poszczególne pręty robiono z coraz mocniejszego drzewa a niekiedy nawet z metalu, co po rozłożeniu wachlarza umożliwiało zasłonięcie się nawet przed groźniejszą bronią. Brzegi wachlarza pokryte były często cienką, metalową linką, bardzo ostrą, co po rozłożeniu i wykonaniu cięcia wachlarzem pozwalało przeciąć szyję bądź nadgarstek atakującego, tak jak piłką do metalu. W czasach współczesnych rzadkość używania wachlarzy ograniczyło ich zastosowanie jako broń. Natomiast w formach tradycyjnych stosuje się go nadal często używając dwóch wachlarzy naraz. W szkole "RED TIGER" jako broń dodatkowa. Dzięki formie z wachlarzem jedna z najlepszych zawodniczek naszego klubu zdobyła w 1999 roku brązowy medal na Mistrzostwach Świata.
XVII. Gum gong -/pierścienie/. Dwa metalowe koła, często z kolcami, z miejscami na chwyty dla rąk, osłonięte gardą, z bardzo ostrym ostrzem skierowanym do środka koła. Jest to niezwykle interesująca broń, gdyż pozornie bez sensu. Nie dość, że okrągła to jeszcze ostrza skierowane do środka. W rzeczywistości była bardzo skuteczna w defensywie. Ataki wszelkich broni wychwytywane były w środek obręczy umożliwiające zmianę kierunku ataku, a także zablokowanie broni uniemożliwiające dokonanie kolejnego ataku. Przed atakami rękami czy nogami broniono się również nadziewając na któryś z pierścieni i szarpiąc powodując zranienie czy okaleczenie ostrzami przeciwnika. Dostanie się ręki czy nogi w pierścień praktycznie kończyło walkę. Jednocześnie zewnętrzną stroną pierścieni można było z dużą siłą uderzyć. W szkole "RED TIGER" broń dodatkowa.
XVIII. Bi shou - /sztylety bishow/. Ostre, obustronnie noże, zakończone kulą albo pierścieniem umożliwiającym łatwe przerzucanie sztyletu z dolnego do górnego chwytu. Broń zawsze występująca w parze , łatwa do ukrycia w ubraniu. W Chinach często używana przez kobiety lub szpiegów. Można było je używać w bardzo krótkim dystansie, w tłoku, w walce z wieloma przeciwnikami. Służyły także do rzucania. Broń bardzo skuteczna w walce wręcz umożliwiająca także dzisiaj realną samoobronę. W "RED TIGER" występuje jako jedna z broni dodatkowych.
XIX. Ławeczka - /ławeczka/. Zaliczana do broni różnych. Jest przykładem wykorzystania każdego przedmiotu gospodarstwa domowego, obecnie o małym zastosowaniu. Broń widywana jedynie na pokazach Mistrzów i w różnego rodzaju zawodach Kung Fu. Ławeczka najczęściej trzymana była za jedną z 4 nóg, pozostałymi nogami zadawało się ciosy zamachowe przekładając ją szybko z ręki do ręki, często za plecami. Blat ławki służył do obrony, zasłaniania się przed atakami mocniejszą bronią. Obecnie formy z ławeczką ćwiczone są dla podniesienia koordynacji i precyzji ruchów - bardziej dla tradycji niż jej skutecznego wykorzystania w walce. Zawarte tu elementy akrobatyczne wymagają dużo sprawności i koncentracji. W szkole "RED TIGER" formy z ławką uczone są jako element dodatkowy.
XX. Macha - /widły tygrysie/. Także widły powstały na bazie kija ale w oparciu o wykorzystanie przedmiotów gospodarstwa domowego. Służą zarówno do zadawania ciosów pchnięć, gdzie przeciwnik mógł być trafiony w trzech miejscach , co bardzo utrudniało obronę jak i do wyrywania wszelkiej broni przeciwnika i łamania jej /np. szabli czy miecza/. Dzięki tej właściwości i ich dużym rozmiarom widły były niezwykle niebezpieczne i trudne do pokonania każdą inną bronią. W szkołach Kung Fu występowało wiele odmian głowic wideł. Część z nich zawierało ostrza z dodatkowymi hakami powyginanymi w różnych kierunkach. W szkole "RED TIGER" używa się wideł tygrysich z trzema cienkimi, ostrymi wąsami, szeroko rozstawionymi.
